Aanleiding voor de tentoonstelling is een eenvoudig stuk speelgoed: een caleidoscoop, een veelhoekige koker waar je doorheen kan kijken en die aan de ene kant, aan een doorzichtig bolvormig uiteinde, een compartiment met gekleurde kralen of stukjes glas bevat. Aan de andere kant van de buis zit een kijkopening, waarbij schuine spiegels onder een flauwe hoek zijn vastgemaakt. Bij gebruik van de caleidoscoop wordt het uiteinde naar het licht toe gekeerd, waardoor reflecties verschijnen in de spiegels. Door het draaien of schudden van de buis verschuiven de veelkleurige fragmenten waardoor je telkens andere patronen en veranderende figuren kan zien.

Het woord 'caleidoscoop' komt van het Grieks καλός (kalos), 'mooi' + εἶδος (eidos), 'vorm, gestalte'+ σκοπεῖν (skopein), 'kijken'. Het is dus een 'mooibeeldkijker', een toestel dat voor verspringende variaties zorgt en je telkens opnieuw een bijzonder lichtschouwspel aanreikt. Vaak lijkt het op symmetrische patronen, in de vorm van een rozet of met de structuur van een mandala, een tunnel met licht en schaduw, waarbij lijnen en spiralen zelfs een hypnotiserend effect teweeg kunnen brengen.